Në 21 janarin e këtij viti, shteti shqiptar u vu në një sprovë të rëndë. "Demostrata" e organizuar nga PS degjeneroi kur një turmë prej disa qindra vetësh sulmoi kryeministrinë  duke arritur të hapin edhe një portë të saj dhe duke e detyruar Gardën e Republikës të qëllojë në ajër me të shtëna paralajmëruese. Në këtë demostratë pati tre viktima fatkeqe për të cilat PS thotë se u vranë nga gardistët, kurse qeveria thotë se janë vrarë nga civilë brenda manifestuesve me qëllimin për të krijuar rrethanat e realizimit të një grushti shteti. Këtë qëndrim e mbështesin edhe disa video turbulluese që tregojnë momentin e vrasjes së njërit prej viktimave   dhe sjelljen mjaft të çuditshme të një personi që rri ngjitur me të. Po le t'ia lëmë ekspertëve të kriminalistikës që ta hetojnë këtë çështje dhe le të përqëndrohemi tek problemi që na intereson : aftësia e shteti shqiptar për të përballuar situata të tilla.  

Në rastin e 21 janarit shteti shqiptar tregoi një brishtësi të madhe. Pamë një opozitë të papërgjegjshme që nuk hezitoi të sulmonte   as kryeministrinë.  Pamë policinë   dhe gardën që u përpoqën të mbronin institucionet, ashtu siç është detyra e tyre. Pamë një kryetare Parlamenti që përkrahu policinë e shtetit në punën e saj. Por pamë edhe një Kryeprokurore jashtë mase të nxituar në nxjerrjen e fletë-arresteve  ndaj komandës së gardës. Ajo që është shqetësuese këtu nuk janë akuzat, sepse një hetim i imtë i asaj që ndodhi do të duhet patjetër, por është shqetësues nxitimi dhe mos-koordinimi me institucionet e tjera të shtetit, duke patur parasysh se Kryeprokurori bën pjesë në Këshillin Kombëtar të sigurisë.  Kjo do të thotë se ky këshill nuk funksionon duke e dobësuar së tepërmi shtetin shqiptar.

Nga Frank Shkreli

Si e Njoha Dr. Ibrahim Rugovën

Këte javë përkujtojmë pesë vjetorin e ndarjes nga këjo jetë të ikonës  së pavaresise dhe udhëheqësin e Dardanisë antike, Presidentin Ibrahim Rugova, prijësin e madh te kombit shqiptar dhe udhëhëqsin e parë anti-komunist në Evropën jug-lindore.
 Deri ne vdekje,  Dr. Rugova mbeti mik i Amerikës dhe i udheqesëve te sajë.  Prandaj nuk është e cuditshme që në letrën  dërguar familjes Rugova dhe popullit te Kosovës, me rastin e vdekjes së të ndjerit, Presidenti I athëhershëm, George Bush tha se “Shtetet e Bashkuara, me vdekjen e Presidentit Rugova,  humbën një mik me të vërtetë të madh, i cili siguroi gjithashtu edhe respektin e  të gjithë botës për qendrimet e tija parimore kundër dhunës”.

‘‘Të varrnin para syve të tij edhe djalin e tij të vetëm, Robertin..."
Duke dëgjuar këto fjalë të tmerrshme të dala nga goja gjakatarrësh të pamëshirshëm për të "ngrënë" koka njerëzish të pafajshëm vetëm e vetëm për t'i shërbyer dhe për t'u shpërblyer nga një sistem gjakatar komunist, siç ishte komunizmi 50-të vjeçar shqiptar në Shqipëri, nuk ndjen vetëm neveri; urrejtja shkon edhe më tej nga ajo çmendëri komuniste, që shqiptarët e patën fatin e keq për ta jetuar.
Nëse gjithë shqiptarët patën fatin e hidhur ta jetojnë atë çmenduri komuniste, më fatkeqë ishin ata njerëz, ata familje që u përballën direkt, duke pasur fund tragjik: internime, persekutime, dënim me vdekje.
Një ndër ata fatkeqë ndër mijëra e mijëra viktima të pafajshëm që patën të njëjtin fat, ishte edhe i ndjeri Dino Martiko.