Ardhmëria kombetare shqipetare  AKSH është e angazhuar dhe  synon që në këtë përvjetor të 100-të të Shpalljes së Pavarsisë së Shqiperisë dhe ditës së Flamurit Kombetar të jetë prezente në këtë festim madhështor që do të organizohet me këtë rast të dates 28 Nandor të vjetit 2012 .
Subjekti ynë do të jetë prezent në Morinë kufirin Kosovë – Shqiperi , aty ku kombi ynë i përvuajtur u nda padrejtësisht nga trungu i vet , aty ku Shqipetaret do të bashkohen me Shqipetaret   . Ne populli shqipetar për 100 vjet Pra, në Kosovë veqanërisht po rritet bindja se nuk është e larget dita kur të gjithë shqiparet do te mund ta gjejne bashkimin nën krahet e fuqishëm të shqiponjes dykrenare.

Nga: Dr. Selahedin Velaj
Greenwich, Connecticut
U.S.A.
 
Një miqësi e jashtëzakonshme ekzistonte midis ne të dyve.

Lajmi i dhimbshëm këto kohët e fundit për ndarjen nga jeta të mikut tim të vjetër Ramazan Turdiu më ka tronditur shumë.
Dr. Ramazan Turdiu, atë individ të mrekullueshëm e takova për herë të parë në vitin 1942 në Tiranë. Të dy ne, ishim anëtarë të rinisë të organizatës së Ballit Kombëtar.
Detyra jonë e përditshme ishte që të shpërndanim trakte (afishe) kundër fashizmit.
Ato trakte i shkruanin profesorët Nexhat Peshkëpia dhe Vasil Andoni; që të dy ata ishin anëtarë të Kryesisë së Ballit Kombëtar.
Pothuajse, çdo ditë, unë dhe Ramazan Turdiu paraqiteshin në librarinë e Lumo Skëndos për të marrë materiale të tjera. Të dy ndjeheshim të lumtur që edhe ne bënim diçka në shërbim të atdheut tonë për ta shpëtuar nga thundra e yakomonit dhe xhelatëve të tij.
Unë, për ta bërë bashkpunimin dhe miqësinë më të ngushtë, e ftova të vizitojë Vlorën dhe shtëpinë time që ndodhet në Ujin e Ftohtë.
Atëkohë, ishte mesi i muajit shtator. Ramazani u habit dhe ndjeu kënaqësi kur pa bahçen e shtëpisë sime me pemë frutorë. Fiku ishte mbushur plot me kokra të reshkura. Ishte një lloj fiku që degët e tij bënin fiq të bardhë, të kuq dhe të zinj.

Nga Frank Shkreli
 
Javën që kaloi në shtetin Nju Xhersi të Shteteve të Bashkuara ndërroi jetë  në moshën  87-vjeçare Ramazan Turdiu, njëri nga nacionalistët dhe intelektualët më të dalluar të emigracionit të pas Luftës së Dytë Botërore, si dhe njëri prej aktivistëve dhe eksponentëve kryesorë të Ballit Kombëtar.   Të ndjerin Ramazan e kam njohur gjatë 70-ave dhe 80-ave, pasi për një kohë të shkurtër ishte në marrëdhënje pune me seksionin shqip të Zërit të Amerikës, ku së bashku me të tjerët përpiqej që me shkrimet e tija të jepte sado pak dritë në errësirën komuniste  që kishte pllakosur Atdheun.   Ai nuk fliste shumë për veten dhe as për vuajtjet e familjes së tij.   Ishte një intelektual dhe atdhedashës i flakët, i cili gjithë jetën e tij, me zotësi dhe dedikim punoi për lirinë e kombit shqiptar.  Ishte shumë i paqët dhe shkonte mirë me të gjithë.   Në të vërtetë, me sjelljet e tija intelektuale dhe humane, të lente përshtypjen  se ishte një pjesëtar i një shoqërie fisnike shqiptare,  një aristocrat  në kuptimin e mirë të fjalës.