Nga Këze (Kozeta) Zylo

    Ndërsa avioni po ulej si një pëllumb i bardhë në tokën shiqptare, në Prishtinë, nga dritarja e tij dukeshin në horizont, shkronjat me gërma të mëdha shtypi që përmbanin urimin:
“Mirë se erdhët në shtetin e Kosovës”!
Lotët filluan të më binin curka, curka mbi supe, edhe kur oficeri i shërbimit përsëriti urimin: “Mirë se erdhët në Kosovë”!
Oh, faleminderit shumë i them, jame shumë e emocionuar sepse vi për herë të pare këtu.
-O,o,o, paske të drejtë motër me qa…!
Në fakt kaq shumë i dhëmbi loti im, vëllaut prej Kosove, sa dhe në pashaportë ka harruar të stamposë vulën e shtetit më të ri në botë, edhe pse këte vulë e doja më shumë se të gjitha vulat e shteteve të tjera në gjithë globin…!
Dalim nga salla e aeroportit, dhe në oborr pashë grumbullim të madh njerëzish, që qëndronin në këmbë dhe që prisnin të afërmit e tyre, në atë vapë koriku. Për momentin aq u hutova, sa nuk e di, nuk e di, por m’u duk si demonstratë, miting, që më jepnin një rrënqethje të dridhshme kur e kujtoja…!

Astrit Lulushi

Padrejtësi do të thotë mungesë drejtësie ndaj një njeriu, grupi ose mbarë shoqërisë. Padrejtësia ndodh edhe atëherë kur njerëzit janë të pavetëdijshëm. Kur e pyetën - “Cfarë është drejtësia?” Platoni iu përgjigj; “Nuk e di, por e di mirë se cfarë nuk është”.
Psikologjikisht, padrejtësia nuk është tragjedi, sepse i ndryshëm është reagimi ndaj secilës, megjithëse të dyja sjellin fatkeqësi. Padrejtësia ngjall zemërim e revoltë; tragjedia lë pas zi e heshtje për një fare kohe, pastaj vjen shperthimi.
Viti 1944, për shumë shqiptarë, filloi me plot padrejtësi; gjyqe, burgime, vrasje, sekuestrime, bastisje, plackitje, xhveshje nga cdo pronësi. Dhe këto padrejtësi ngjallen protesta, revolta, kryengritje nga individë, grupe e deri segmente të shoqërisë. Shtypja mizorisht e tyre dhe precedenca që u krijua e shndërroi Shqipërinë një salle teatri, me aktorë e spektatorë të një shfaqeje të gjatë, me dyer të mbyllura; disa luanin e të tjerë shikonin, duke lëshuar herë-herë klithma ankthi, si në tragjedi