|
"PROCESI I PAJTIMIT" NĖ BALLKAN KUSHTĖZOHET NGA NJOHJA E PAVARĖSISĖ SĖ KOSOVĖS - SHQIPĖRISĖ ETNIKE |
|
|
|
|
18 Prill 2007 |
BAROMETRI DIPLOMATIK
Prof.Dr.Mehdi HYSENI
"PROCESI I PAJTIMIT" NË BALLKAN SHPREHIMISHT KUSHTËZOHET NGA NJOHJA E PAVARËSISË SË KOSOVËS-SHQIPËRISË ETNIKE
* Jo vetëm “Akti i parë i dramës diplomatike” të ambasadorit gjerman në Beograd, Dr.Andreas Cobel, i shfaqur në “tetarin politik” të Beogradit në Gusht të vitit 2005, por edhe “akti i dytë”, i shfaqur në Prill, 2007j,( i përmbledhur në një intervistë për masmediat serbe, transmetuar nga www.pressonline.co.yu, 9.04.2007) është më tepër në favor të mbrojtjes së politikës zyrtare të Beogradit ndaj Kosovës: “Serbia nuk mund ta humbas Kosovën, sepse të jemi realë, mund të humbet vetëm diçka çfarë nuk zotërohet ende!”
* Nuk është e fare e vërtetë se "Kosova është çështje jashtëzakonisht komplekse", siç ka deklaruar në një intervistë ambasadori gjerman në Beograd, Dr. Andreas Cobel, por kolonializmi serbomadh dhe grekomadh shekullor ende është kompleks i pazgjidhshëm, edhe për Evropën e integruar demokratike, edhe për OKB-në e reformuar në frymën e rendit të ri botëror. Mirëpo, moralisht, as ligjërisht dhe, as demokratikisht në kuptimin e së drejtës ndërkombëtare dhe të rendit juridik pozitiv ndërkombëtar, as OKB-ja, as BE-ja e as “dialektika” e diplomacisë antibashkim e Republikës së sotme të Shqipërisë nuk mund ta justifikojnë qëndrimin e tyre negativ dhe shpërfillës ndaj çështjes së pazgjidhur koloniale shqiptare në Ballkan.
1. Koncepti politiko-propagandistik antishqiptar
Nëse Kosovën e shikojmë në kontekstin e “identitetit kosovar” (shqiptarë, serbë, malazezë, kroatë, turq etj. me gjithë bagazhin e tyre historik, multietnik, kulturor, gjuhësor, politik dhe konfesional) në kuptimin politko-propagandistik serbomadh dhe në atë kosmopolit evro-ndërkombëtar, atëherë del krejtësisht e qartë se analistët, politikanët, diplomatët dhe shtetarët e njëanshëm dhe tendenciozë të huaj dhe të brendshëm, “kanë të drejtë” që Kosovën ta konsiderojnë si “problem jashtëzakonisht kompleks”, siç ka deklaruar edhe ambasadori gjerman në Beograd, Dr. Andreas Cobel, që sipas kuptimit të gramatikës së politikës dhe diplomacisë kolonialiste serbomadhe-evropiane, thjesht, do të thotë, se nuk mund të ketë zgjidhje të drejtë politike dhe kombëtare për Kosovën shqiptare, edhe pse kjo historikisht i përket trungut indigjen të Shqipërisë Etnike, e jo, në asnjë mënyrë kolonizuesve të saj të dikurshëm dhe të sotshëm serbomëdhenj (Serbia dhe Mali i Zi=SMZ-ja).
2. Kosova është problem kolonial e jo minoritar ndëretnik
Për të gjithë ata, që e njohin, ( por që janë tendenciozë,“duke mos e parë” kolonializimin shekullor serbomalazez mbi Kosovën-Shqipërinë Etnike dhe, të njëanshëm me prirje antishqiptare), si dhe për ata që nuk e njohin historinë e mirëfilltë të Kosovës, përkatësisht të Shqipërisë Etnike në Ballkan, s’ ka dilemë se, edhe nuk mund të japin kurrfarë projekti sugjerues objektiv apo vlerësim meritor profesional, as real për zgjidhjen e drejtë të statusit politik të Kosovës ngase gjithanshmërisht janë të manipuluar (pa qëllim dhe me qëllim për hir të imponimit dhe të diktatit të interesave të ndryshme heterogjene a komplementare të tradicionales së partnerizimit aleator të amalgamës kolonialiste serbomalazeze me: Rusinë, Francën, Greqinë etj.) nga historiografia falsifikatore shekullore, si dhe nga politika propagandistike ditore e SMZ-së, politikë dhe propagandë kjo, e cila drejtpërdrejt dhe tërthorazi drejtohet dhe komandohet nga Kisha Ortodokse Serbe, e cila për detyrë parësore dhe të “shenjtë” para historisë dhe para popullit të saj gjithmonë ka pasur dhe ka edhe sot sofistikimin dhe murkullimin e së vërtetës historike mbi Kosovën-Shqipërinë Etnike.
Fatkeqësisht, si rrjedhim i një propagande të tillë antishqiptare të qeverisë dhe të Kishës Ortodokse Serbe, ndodhi edhe tragjedia e Kosovës në vitin 1999, të cilën SHBA-ja, NATO, OKB, OSBE, BE etj., si dhe mbarë bota demokratike përparimtare e gjykoi atë si akt ancivilizues dhe barbar të Serbisë çetniko-fashiste dhe gjenocidale të Slobodan Milosheviqit dhe të garniturës së tij politike, militare, paramilitare, policore dhe parapolicore, që për hir të nacionalshovinizmit serbomadh dhe të sundimit kolonial qindravjeçar të Serbisë së Madhe mbi trojet etnike shqiptare, e dogjën Kosovën në themel, si dhe me dhunë dhe me terror gjenocidal, përzun nga Kosova në shtetet fqnije(Shqipëri, Maqedoni, Turqi, si dhe në shtetet e tjera të Evropës, të Amerikës, të Australisë mbi 1 milion shqiptarë.
Në kuptimin e së drejtës ndërkombëtare janë të papranueshme tezat dhe “standardet” e propozuara nga BE-ja dhe nga OKB-ja, që së pari, në Kosovë të zgjidhet “problemi minoritar” serb, kur ai as de fakto,as de jure nuk ekziston si i tillë. Vërtet, trillimi i “një problemi të tillë ” në favor të “mbrojtjes” së minortetit serb nga ana e politikës propagandistike antishqiptare e Kishës Ortodokse Serbe në bashkëpunim me agjenturat e nëndheshme policore dhe ushtarake të qeverisë së Beogradit, ka për qëllim të fundit neglizhimin dhe problematizimin e së drejtës së vetëvendosjes së Kosovës në relacionet ndërkombëtare. Mirëpo, këtë profkë, tanimë të njohur të politikës kolonialiste dhe gjenocidale të SMZ-së dhe të Kishës Ortodokse Serbe, nuk kanë asnjë arsye që ta mbështesin moralisht, juridikisht, ekonomikisht, as ushtarakisht faktorët relevantë të bashkësisë ndërkombëtare (BE, SHBA, OKB, NATO, OSBE etj.), sepse në Kosovë, mbi asnjë bazë nuk janë të cenuara të drejtat dhe liritë e minoritetit serbomalazez dhe të asnjë minoriteti, por (edhe pas kryerjes së gjenocidit të fundit të SMZ-së në Kosovë, më 1999) ende është e ceneuar dhe e kontestuar e drejta e vetëvendosjes së kombit shqiptar si nga ana e të kompleksuarve patologjikë kolonialistë serbomëdhenj, ashtu edhe nga ana e reformave multietnike-integruese të instancave të caktuara të Bashkimit Evropian (BE).
3. Çështja koloniale e Kosovës kërkon zgjidhje antikoloniale, jo minoritare!
S’ ka dyshim se, përderisa politika e jashtme dhe diplomacia e Republikës së Shqipërisë (hesht dhe frikësohet nga e vërteta e Kosovës, në mënyrë që të mos i humbas “ndihmat e përjetsheme “ humanitare nga bashkësia ndërkombëtare, si dhe të mos i prejë marrëdhëniet diplomatike tregtare dhe ekonomike me shtetet kolonialiste serbosllave: Serbinë, Malin e Zi, Greqinë dhe Maqedoninë), të mos deklarohet botërisht para Evropës dhe para bashkësisë ndërkombëtare, se Kosova është pjesë integrale e territorit etnik të Shqipërisë e jo as Serbisë, as e Malit të Zi, kolonialistët e kompleksuar paranoidë serbomalazezë së bashku me shtetin dhe me kishën e tyre ortodokse serbe ( e cila është fajtore dhe përgjegjësi kryesor në shekuj për të gjitha krimet e gjenocidit dhe mizoritë e tjera, që kanë rënë mbi kurrizin e shqiptarëve të pafajshëm dhe të Shqipërisë Etnike), do të bëjnë çmos, duke mos zgjedhur mjete dhe metoda, që edhe në shekullin XXI, Kosovën ta mbajnë si koloni të tyre, të pacenuar nga e drejta e ligjshme dhe e pashmangshme e vetëvendosjes (sikurse gjatë shekujve XIX dhe XX), që Evropën dhe botën ta “bindin” se “Kosova, Bujanoci, Medvegja, Presheva, Ulqini, Tuzi, Tivari, Plava,... etj. janë prona të paluajtshme të territorit integral serbomalazez”.
Pikërisht, asimetria e këtyre dy koncepteve amorale, të padrejta dhe absurde serbomalazeze-shqiptare, në sy të diplomacisë dhe të propagandës ndërkombëtare e vë në pikëpyetje të drejtën historike të ligjshme dhe të drejtën e vetëvendosjes së shqiptarëve mbi Kosovën, edhe pse historikisht dihet se me rrënjë, me trung, me degë dhe me gjethe identiteti kombëtar shqiptar i Kosovës gjeneron nga identiteti natyror historik, gjeopolitik dhe tradicional shqiptar i Shqipërisë Etnike, e jo i mbeturinave dhe i gërmadhave të falsifikuara të kishave, të manastireve dhe të sakraleve të tjera ekonomiko-kolonilaiste serbomalazeze, qe edhe sot, fatkeqësisht, në fillimshekullin XXI, në mënyrë të improvizuar dhe të rreme, po orvaten të “dëshmojnë” të ashtuquajturin “identitet kosovar” multietnik, e jo kursesi identitetin kombëtar shqiptar të Kosovës, identit ky, i cili, në të gjitha dimensionet e tij, është i lidhur ngusht si mishi me kockën vetëm identitetin e Shqipërisë Etnike.
Për më tepër, “identitetin kosovar” (si shtete) e njohin vetëm Serbia dhe Mali i Zi, (sepse kjo sintagmë politiko-propagandistike parqet armën më të fuqishme për ta luftuar identitetin kombëtar shqiptar të Kosovës në llogari të sendërtimit të interesave jetike të politikës kolonialiste dhe neokolonialiste të SMZ-së dhe të Kishës Ortodokse Serbe), si dhe klientët e tyre, të cilët në frymën e dikurshme 50-vjeçare të “bashkim-vëllazërimit” jugosllav-serbomadh kanë filluar ta propagandojnë në opinionin publik kombëtar shqiptar (me theks të posaçëm në Kosovë) vetëm për vetëm, që ta sfidojnë dhe kontestojnë nocionin burimor autentik të identitetit kombëtar shqiptar të Kosovës, duke tentuar ta shpërfytyrojnë atë si në aspektin e së drjetës historike dhe kombëtare, ashtu edhe në atë të së drejtës juridike ndërkombëtare.
Pikërisht, një tendencë e këtillë antishqiptare është e rrezikshme për qenien kombëtare dhe shtetërore të Kosovës, sepse sheshit synon mohimin e së drejtës së vetëvendosjes së shumicës dërrmuese (mbi 90%) të kombit shqiptar, në favor të të drejtave të minoriteteve të ndryshme etnike në Kosovë, të cilat së bashku me serbët dhe me malazezët kolonialistë përbëjnë tiparet thelbësore të nocionit “identitet kosovar” në kuptimin poliitko-propagandistik të ruajtjes së interesit hegjemonist dhe kolonialist të Serbisë së Madhe.
Ky “variant shkencor” verusus identitetit kombëtar shqiptar të Kosovës, i nxjerrë me prapavijë dhe me prapaskena të caktuara të politikës propgandistike serbomalazeze, që Kosova edhe më tej, të mos e humbas statusin e saj kolonial serbo-malazez, vërtet, ashtu siç ka pohuar edhe ambasadori gjerman në Beograd, dr. Andreas Cobel: “çështja e Kosovës është jashtëzakonisht komplekse”, sepe në këtë sens, së pari, dhe mbi të gjitha, me ngulmë po synohet njohja e së drejtës së shtetësisë së minoritetit serbomalazez në kuadrin e decentralizimit dhe të multietnikizimit të pushtetit shtetëror kombëtar shqiptar të Kosovës,, në vend se, sipas së drejtës legjitime të vetëvendosjes (ashtu siç parashikojnë normat dhe rregullat e së drejtës ndërkombëtare, si dhe dispozitat e Kartës së OKB-së), dhe sipas standardeve më të reja universale demokratike të rendit të ri juridike ndërkombëtar, së pari të kërkohej zgjidhja e statusit politik të Kososvës përmes së institutit të së drejtës së vetëvendojes, që garanton shkëputjen definitive nga sovraniteti kolonial i SMZ-së, si antitezë e ligjshme juriko-ndërkombëtare e sundimit kolonial shekullor serbomalazez mbi Kosovën-Shqipërinë Etnike.
Përderisa zhvillimi i debatimeve dhe shqyrtimi i projketeve të ndryshme politko-diplomatike si në sfondin e politikës së brendshme shqiptare, ashtu edhe në atë të politikës ndërkombëtare për çështjen e Kosovës janë fokusuar kryesisht në avancimin dhe në mbrojtjen e “identitetit kosovar” të minoritetit serbomalazez, e jo në njohejn e cilësisë së subjekivitetit juridik ndërkombëtar të identitetit kombëtar dhe shtetëror të Kosovës, çështja e Kosovës konsiderohet si tejet e ndërlikuar dhe “jashtëzakonisht komplekse, sepse mosbesimi, urrejtja dhe armiqësia atje kanë rrënjë shekullore”, ka konkluduar ambaasadori gjerman dr.Andreas Cobel në Beograd (Shih: “Koha Jonë”, 10 gusht 2005).
Ky konstatim, i shprehur në frymën diplomatike ka karakter dihotomik, sepse në njërën anë, ambasadori gjerman, Andreas Colb ka pohuar të vërtetën, se në Kosovë me shkeuj mbretëron “urrejtja dhe armiqësia shekullore” ndërmjet shqiptarëve dhe serbëve, duke i vënë në dukje edhe “zhvillimet e viteve 1998 – 1999” në Kosovë, që sipas vlerësimit të “dioptrisë diplomatike” të tij, këto dy komponente e vështirësojnë “krijimin e një shoqërie multietnike, ku minoritetet do të gëzonin të gjitha të drejtat e tyre, të cilat janë edhe parakusht për krijimin e një Kosove demokratike shumetnike, e cila më vonë do të renditej në familjen evropiane”, kurse në anën tjetër, nuk ka pasqyruar në asnjë segment shkaqet dhe pasojat katastrofike shekullore të kolonializmit gjenocidal serbomadh ndaj shqiptarëve dhe Kosovës, sepse “zgjidhjen” e statusit të saj me bagazh kolonial shekullor serbo-malazez (1919/1913-2005) e sheh vetëm në njohjen e të drejtave dhe të lirive të minoriteteve, që jetojnë në Kosovë, e jo në zgjidhjen optimale dhe të drejtë të njohjes së drejtës së vetëvendosjes së kombit shqiptar (mbi 90%) në Kosovë, zgjidhje e vetme racionale dhe e ligjshme kjo, që do garantonte zhdukjen e urrjetjes dhe të armiqësive të deritaashme ndërmjet shqiptarëve të kolonizuar dhe serbomalazezëve kolonizues të Kosovës dhe të territoreve të tjera të Shqipërisë Etnike.
Një qasje e tillë vizionale kosmopolite e ambasadorit gjerman A.Cobel ndaj “zgjidhjes” së statusit të Kosovës sipas “formulës” politiko-propagandistike serbomadhe të “identitetit kosovar” , është e papranueshme si në kuptimin e së drejtës historike, ashtu edhe të së drejtës juridike ndërkombëtare, sepse Kosovën e trajton si “problem minoritar” në kuptimin e gjerë dhe kompleks të sajimit të një shteti multietnik kosovar, e jo si problem kolonial shekullor, pa zgjidhjen e të cilit, sipas terapisë urgjente të së drejtës së vetëvendosjes nuk ka asnjë gjasë reale, që paraprakisht të ndërtohet ndonjë shtet multietnik në Kosovën shqiptare, sipas “kartës” politiko-propagandistike serbomadhe, të quajtur “identitet kosovar”, i cili, në mënyrën më iracionale dhe më tendencioze diletnate paragjykon asgjësimin e konceptit burimor të identitetit kombëtar shqiptar të Kosovës në favor të drejtave të minoriteteve ekzistuese në Kosovë(në veçanti të minoritetit serbomalazez, që në esencë nuk përbën kurrfarë entiteti, sepse është vetëm fundërrinë derivative e ngulitjes dhe e sundimit kolonial serbomadh në Kosovën shqiptare, dhe më gjerë(Anamoravë dhe Mal të Zi).
Ndër të jera, ambasadori gjerman A.Cobel, me qëllim të arritjes sa më të shpejtë të tolerancës dhe të miqësisë, përkatësisht të normalizimit të marrëdhënieve shqiptare-serbe, ka pasqyruar këtë paradigmë konkrete: “Kur te paramendoni se Gjermania dhe Franca jane pajtuar mes vete, edhe pse ishin ne lufte per me shume se 1000 vjet; Kur te paramendoni se gjermanet dhe polaket, te cilet po ashtu kane luftuar me shume se 1000 vjet, jane pajtuar mes vete dhe kur te shikoni se nderkohe eshte arritur nje partneritet, e ne shume raste edhe miqesi mes gjermaneve dhe izraliteve, perkunder akteve gjermane kunder hebrenjeve: atehere mendoj se procesi i pajtimit ne Ballkan duhet te jete me i lehte” (Po aty, “KJ”, 10 gusht 2005).
Ky vlerësim është objektiv dhe i saktë i Z. Andreas Cobel, sepse këtë e ka provuar historia e deritashme e marrdhënieve të Gjermanisë me shtetet e theksuara , mirëpo, marrëveshja paqësore, mirëkuptimi, bashkëpunimi dhe miqësia recirpoke ndërmjet gjermanëve dhe francezëve nuk është arritur para se Gjermania të krijohej dhe të njihej si shtet i pavarur, me kufijë të caktuar kombëtarë dhe shtetërorë gjermanë. Po të veprohej ndryshe, sipas “formulës” abstrakte , antiligjore dhe antihumane të Bashkimit Evropian(BE) dhe të OKB-së, që Kosova, së pari, të krijohet si “shtet multietnik minoritar” (si parakusht që Kosova një ditë, të hynte në BE), Gjermania kurrë nuk do të arrinte, që të përmbyllte konfliktin mijëravjeçar me Francën dhe, të krijonte marrëdhënie paqësore dhe miqësore me të.
Natyrisht, edhe unë pajtohem me konceptin e ambasadorit gjerman, Andreas Cobel, se po qe se merret në konisedartë shembulli i tij i konkretizuar me zgjidhjen e konfliktit shekullor gjermano-freng, atëherë, s’ka dyshim se edhe “në Ballkan mund të arrihet procesi i pajtimit mes popujve të armiqësuar”, por jo në dëm të njohjes së drejtës së vetëvendosjes, që de facto dhe de jure nënkupton shkolonizimin e Kosovës, si dhe të të gjitha trojeve të tjera të Shqipërisë Etnike në Mal të Zi, në Maqedoni dhe në Greqi. Pa zgjidhjen e problemit kolonial të shqiptarëve në të gjitha hapësirat e Shqipërisë Etnike, (gjë që së fundi, realizimi i këtij procesi hitoriko-juridik, do të nënkuptonte edhe ribashkimin e Shqipërisë Etnike), është iluzore të pritet krjimi i ndonjë paqeje dhe bashkëpunimi të qëndrueshëm në Ballkan, pavarësisht nga dëshira qëllimmirë e ambasadorit gjerman në Beograd.
Si konkluzion, duhet t’ia përkujtojmë një fakt të rëndësishëm dhe të domosdoshëm Z. Ambasador, Andreas Cobel, se shqiptarët në Kosovë, si dhe në pjesët e tjera të Shqipërisë Etnike, (që nga viti 1878 i shekullit XIX, dhe deri më sot në shekullin XXI, dekada e parë e tij, viti 2005) në mënyrë ligjore dhe paqësore, si dhe me zhvillimin e luftërave të tyre të deritashme për të dalë nga kthetrat e sundimeve të huaja kolonialiste nuk kanë pretenduar të grabisin a të kolonizojnë territore të huaja të Serbisë, të Malit të Zi, të Greqisë dhe Maqedonisë, por t’i rikthjenë territoret e veta nën sovranittetin dhe pavarësinë e Shqipërisë Etnike, të cilat, edhe sot, së bashku me “Kosovën jashtëzakonisht komplekse” të ambasadorit gjerman, A. Cobel kanë statusin kolonial nga ana e SMZ-së, e Greqisë dhe e Maqedonisë.
Pra, statusi kolonial i Kosovës nuk mund të zgjidhet me mjete dhe me formula paliative të diplomacisë tregtare, multietnike dhe integruese të interesave gjeostrategjike heterogjene të BE-së, si kusht i domosdoshëm, që të arrihet “procesi i pajtimit” mes shqiptarëve të kolonizuar dhe serbomëdhnjve kolonizues imperialistë, por duhet të aplikohen të njëjtat kritere dhe standarde të “metodologjisë” dhe të praktikës juridike kombëtare dhe ndërkombëtare sipas të cilave është krijuar “procesi i pajtimit” mes gjermanëve dhe francezëve, të cilët , s’ka dyshim se kanë marrëdhënie të mira fqinjësore dhe miqësore, sepse të dy këta popuj kanë shtetet e tyre sovrane dhe të pavarura. Ndërkaq, shqoptarët për dallim nga Serbia, Mali i Zi, Greqia dhe Maqedonia, nuk kanë shtetin e tyre të plotë kombëtar sovran dhe të pavarur-Shqipërinë Etnike, sepse 50% e territorit të saj ende ndodhet nën çizmen e hekurt të sundimit të kolonializmit dhe të imperilaizmit të kësaj amalgame serbo-slllave biznatine.
Me gjasë se ambasadori gjerman në Beograd, Dr. Andreas Cobel e njeh mirë historinë e Kosovës, përkatësisht të Shqipërisë Etnike, konsideroj se nuk ka pse t’iu “frikësohet” apo të bëhet “rob” sui generis i prirjeve të dyshimta anitvetëvendosje të Kosovës shqiptare, e aq më pak t’i marrë në konsideratë në kuptimin pozitiv të zgjidhjes përfundimtare të statjusit të Kosovës “analizat” dhe “draftet” spekulative “moralo-poltike-lligjore-historike”, sidomos të politikës propgandistike nacionalshoviniste dhe kolonialiste të SMZ-së dhe të Kishës Ortodokse Serbe, të cilat, edhe brenda këtij gjashtëvjeçari të fundit (1999-2005), (kur Kosova de facto nuk gjendet nën jurisidiksionin e sovranitetit shtetëror të Serbisë) janë duke luajtur rolin negativ në arenën e marrëdhënieve ndërkombëtare, që Kosovës me çdo kusht, t’i mohohet njohja e së drejtës së vetëvendosjes dhe e pavarësisë në cilësinë e subjektivitetit juridikj ndërkombëtar.
Pa marrë parasysh faktin se “bashkësia ndërkombëtare deri tani nuk e ka thënë qartë se cila është perspektiva e Kosovës, por deri tani dihet se çfarë nuk duhet bërë: nuk mund të ketë Kosovë ta pavarur, e cila do të bashkohej me ndonjë vend tjetër , si dhe nuk mund të ketë ndarje të saj”, Z. Ambasador Dr. Andreas Cobel, nuk ka asnjë arsye, as argument valid, që ta mbështetete një koncept të këtillë antipavarësi Kosovës, sepse nuk ka kurrfarë baze hitorike, as juridike ndërkombëtare, kur dihet se Kosova është një krahinë e territorit integral të Shqipërisë Etnike, e jo kursesi e territorit të Serbisë kolonialiste, e cila, përfundimisht që nga shtatori i vjeshtës së vitit 1912 e deri më 10 qershor 1999, e ka aneksuar dhe shffrytëzuar si koloni të vetën, natyrisht, në mënyrën më të turpshme dhe më falsifikatore, duke u thirrur në “trashigiminë religjoze” të miteve dhe të sakraleve ortodokse serbe, të shpifura dhe të krijuara për realizimin e qëllimeve politike dhe ekonomike kolonialiste dhe neokolonilaiste në Kosovë, përkatësisht në Shqipërinë Etnike.
_____________________
* Shënim: Kjo analizë është botuar më 12 gusht 2005 në: www.liriakombtare.com;www.trepca.net etj.
|
|
Arkivi i artikujve