Shembulli i Rusia dhe reagim i saj, me kaq nervozizëm dhe me po kaq joreal, nuk justifikohet dot, është provuar jo më pak, dhe sa herë që është përfolur apo ka hyrë në shprehje aleanca ortodokse, Rusia është treguar më se e tillë. Gjithashtu ka vendosur të rrije në krah të padrejtësive të mëdha, të ruaj ”sovranitetin e diskutueshëm te Serbisë mbi Kosovën”, që në fakt duket se ky “sovranitet”, më në Kosovë nuk përbën asgjë, madje nuk e ka më as dhe përkrahjen e vetë pakicës serbe të Kosovës. Ky qëndrim e veprimi oficial rus, me këtë mënyrë të qasjes së saj politike, më shumë ka te bëjë me altruizëm, se sa që Rusia e ndjen nevojën e domosdoshmërisë së një faktorit politik për të zgjidhur apo ndihmuar në kriza a konflikte ndërkombëtare, respektivisht siç është problemi dhe statusi për Kosovës. Akoma më shumë Rusia aludon në të “drejtën e Serbisë” për ta mbajtur Kosovën, nën “sovranitetin e  Serbisë së dikurshme”, duke shpërfillur agresionin e Serbisë dhe luftën e përgjakshme të Kosovës. Ky qëndrim i pakuptimtë dhe joreal, tash më duket i pamundur, dhe i paimagjinueshëm për rrethanat aktuale, sepse Kosova i ka hyrë jetës së saj të “pavarur” dhe shtetërore, me institucione e veta legale dhe të njohura ndërkombëtarisht. Po kështu edhe prania e forcave ndërkombëtare në Kosovë, e pamundëson çfarëdo rikthimi arbitrar të Serbisë, siç e kërkon dhe e dëshiron ajo, me pandryshueshmërinë politike fund e krye me absolutizëm nacionalist, të sundoj serish mbi shumicën shqiptare te Kosovës, siç ka sunduar ne te kaluarën. I ditur qëndrimi i Serbisë, për çfarëdo negociatash edhe për çfarëdo plani “X” për Kosovën, qe e suspendon sovranitetin e Serbisë mbi territorin e Kosovën (për palën serbe), do të ishte i papranueshëm dhe refuzues. Madje i papranueshëm dhe refuzues do të ishte edhe çfarëdo koncesioni ynë, sa i përket dhënës se një pushteti, që mund të përfshihet përmes një plani për decentralizim të Kosovës, ku shumë komuna do të hynin, madje edhe nën përgjegjësit lokale e, politike te pakicës serbe në Kosovë.

Më herët e kemi parashikuar dhe e kemi bërë te ditur se fati i negociatave me palën serbe do të jetë përfundimisht i pa rezultat, sepse politika serbe e ka dëshmuar vetën edhe gjatë regjimit te saj, që nuk është e gatshme dhe nuk do te jetë e gatshme, madje asnjëherë të pranoi realitetin politik në Kosovë, i cili largon favorin e aspiratën hegjemoniste dhe i cili do të dëmtonte ekspansionin e saj. 

Domosdoshmëria e implikimit në negociata, e faktori ndërkombëtar nuk mund të diskutohej, sepse pa të do të ishte e pamundur ulja e palëve në bisedime apo në negociata. Implikimit i faktori ndërkombëtar, i ka mbajtur pengë disi aversivitetet politike të palëve, për Kosovën:,

-Të Serbisë, që orvatet me çdo kusht ta bëjë të mundur, dhe të serishëm kthimin e saj apo të agresionit të mëhershëm në Kosovë.

-Të shqiptarëve të cilet duan përfundimisht shkëputjen e Kosovës si territor të tyre nga Serbia.

Më këtë mund të pranohet se konflikti për Kosovën akoma nuk ka mbaruar, sepse nuk e kemi të realizuar as shkëputja e Kosovës nga Serbia, dhe nuk është bërë as i mundshëm kthimi i serishëm i Serbisë në Kosovë (ashtu siç po e dëshiron pala serbe vazhdimisht). Konflikti i Serbisë më të gjithë të tjerët, qe në strategjinë dhe i projektuar në marramendjen e politikës serbe. Por, më që tani, kur shume nga cilet ekspansioniste të Serbisë, kanë marrë fundin dhe fatkeqësinë e pritur nga konflikte dhe luftërat e zhvilluara. Konflikt i Kosovës mbeti i fundit për tu zhvilluar dhe i vetmi, në strategjinë serbe. Angazhimi më i madh, dhe më fundamental i ekspansionit të Serbisë po mbetej Kosova. Mbi këtë strategji u mbështet dhe u ngrit serish politika agresive dhe pushtuese në Kosovë, e zhvilloj konfliktin dhe e shkaktoi luftën e cila gjithsesi qe e tmerrshme.

Pra, duhet thënë se nuk ndihmoi patkoi varur në portën serb, me ca gozhda te ndryshkura, ky qe si një akt simbolik i mitofobisë serbe, për më shumë fat politik që Kosova te mbetej nën Serbi. Për këtë gjë, duket se na doli i saktë dhe i drejtë supozimi ynë i mëhershëm se do te ndodhë, që realiteti politik ne Kosovë, ndofta do të anashkalohet sipas interesave të ngushta te aleances ortodokse, sepse pala refuzuese e realitetit politik, ishte e identifikuar dhe ka mbetur e tillë pala serbe, e cila me çdo kusht do të jetë mospajtuese në gjithë procesin dhe për procesin. Për të shtuar dhe këtë se: Pala serbe me tentativat të ndryshme që janë më shumë verberi politike, po orvatet ta diktoi këtë proces te negociatave dhe planin e Ahtisarit, dëshiron të shkaktoi plasje, thjesht dhe vetëm ta dëmtonin atë në tërësinë e vet. Madje duke e kuptuar tentativën serbe mund të shohim se si pala serbe ka vendosur të shkohet deri ne fund, me skenarin e akuzën, se: “ky proces, kështu siç ka nisur, më shumë po anon shkatërrimin e palës serbe, e cila nuk mund ta jape sovranitetin e vet ligjitim,  në fund për t’ia dhën dikujt tjetër, që na qenka sipas saj jo ligjitim”.

Pra shikuar në normale këtë akuzë (dhe të tjera...), duket se për palën refuzuese “sovraniteti” është dhe mbetet pika me kritike e tërë procesit, e cila dëmton interesin e tyre. Duke e mirëkuptuar procesin pala serbe qe është edhe palë refuzuese, ka atakuar që të sillet vetëm rreth qarkut, pa e prekë pikën më kontekstive (e cila nënkupton humbjen e sovranitetit).